Dat lijkt goed nieuws! De Birmese overheid en diverse etnische minderheden in Birma hebben samen een vredesovereenkomst getekend. Betekent dat een staakt-het-vuren in Birma?
Dat zou geweldig zijn. Maar het is ook wat voorbarig. Want de groeperingen die op dit moment nog volop in gevecht zijn met het Birmese leger, mochten niet meedoen met het overleg. Die zullen zich dus niet direct geroepen voelen om de wapens neer te leggen. Dat zijn bijvoorbeeld de Kokang, uit het noorden van Birma.
Goedkeuring van de achterban
De vredesovereenkomst wordt nu voorgelegd aan de achterban van alle deelnemers, dus aan de brede, uiteenlopende groeperingen binnen de etnische minderheden. Zij moeten de overeenkomst nog goedkeuren, voordat deze echt van kracht gaat. Deze achterban bestaat uit kleine politieke groepen, die op het platteland van Birma nog bijna dagelijks geconfronteerd worden met onderdrukking en een ongelijke positie. Op het platteland van Kachin, Shan en Karen State is het Birmese leger nog volop actief. Het zou bijzonder zijn als de vandaag ondertekende vredesovereenkomst door alle groeperingen wordt gesteund.
Onoverbrugbare onderwerpen
Een ander lastig punt is dat de moeilijkste onderwerpen, waarover geen overeenstemming kon worden bereikt, maar uit de onderhandelingen gehaald. Dat gaat over het ontwapenen van de gewapende groepen van de etnische minderheden, het creëren van een federaal leger en het lastige onderwerp het vormen van federale autonomie. De groepen konden het daar maar niet over eens worden. Nu wilde iedereen graag een keer tot een overeenkomst komen. En daarmee hebben zij de onoverbrugbare, uiterst gevoelige onderwerpen op de onderhandelingstafel laten liggen. Voor later. Dat wil zeggen, binnenkort. Want vóór de verkiezingen eind 2015 moet daar toch wel overeenstemming over komen.
Volop gevechten
Bovendien zijn tijdens de jarenlange vredesbesprekingen ook weer gevechten uitgebroken in Kachin, Shan en Arakan State, in het noorden en het westen van Birma. Nadat de Birmese overheid in 2012 de belofte deed van een democratiseringsproces, gingen de land confiscaties, het militaire geweld en onderdrukking voor een groot deel van de bevolking gewoon door. Het vertrouwen in de overheid heeft daarmee onder de bevolking een flinke deuk op gelopen.
Daadwerkelijke vrede
Van een staakt-het-vuren in Birma is vandaag nog geen sprake. Hopelijk lukt het de partijen om op basis van het vredesakkoord tot een daadwerkelijke vrede in de nabije toekomst te komen.